Czego tu znowu? Co się czepia? A może to nie chodzi o nas? Ała, cholera, nie za sznurówkę, co nas ciągniesz? A w ogóle gdzie nas ciągniesz? Co my Ci w ząbek czesany zrobiliśmy, że wyciągasz nas z ciepłej i ciemnej szafki i znów gdzieś będziesz łaził nie wiadomo gdzie? Nie można sobie spokojnie poleżeć gdzieś w szafce tylko będzie łaził. Będzie mokro, ciemno, o paście nie pomyśli? A czy Ty, w zelówkę kopany nie możesz zabrać nas na jakiś bal? Nie możemy pokazać się dobrym towarzystwie i walca zatańczyć? Że co? Że fason nie taki? No i kij z tego, ale kolor odpowiedni, czarny pasuje prawie do wszystkiego, a my przecież czarne? A fason? Phi, fason też niezły w końcu myśmy są najbardziej praktyczne, najlepsze na świecie czarne glany wojskowe?

Powiesiłem marynarkę na kołku, dżinsy wylądowały w szafie, lekkie półbuty zastąpiłem wojskowymi glanami, wdziałem bojówki, na głowę kapelusz, przy pasie nóż, na grzbiecie plecak? Zostawiłem służbowy strój i wdziałem moje prawdziwe ja, pozostawiając na trzy dni troski dnia codziennego, bo choć z telefonem komórkowym w kieszeni, wciąż w łączności ze światem cywilizacji to jednak z myślami w innym miejscu i wymiarze wyruszyłem na kolejne spotkanie z Bunkrowcami?